Родился 21 ноября 1950 года в деревне Абуталипово Караидельского района в семье колхозников. Родился он седьмым ребенком в большой дружной семье. Отец вернулся с войны инвалидом. Он вечерами рассказывал детям сказки, часто придумывал их сам. Мать пела им народные песни, частушки (такмаклар).
После окончания восьмилетней школы Загит семь лет работал в колхозе, десять лет на строительстве. Заочно окончил Дуванский сельхоз техникум. Долгие годы работал в редакции районной газеты «Караидель», освещал вопросы по сельскому хозяйству. На страницах районной газеты печатались его рассказы, рассказы для детей, стихотворения.
Сегодня его юмористические рассказы, новеллы, миниатюры можно встретить на страницах районной, а также республиканских газет и журналов.
В 2004 году в Башкирском книжном издательстве «Китап» вышла книга Загита Мурсиева «Оберегайте любовь». В книгу вошли юмористическая повесть «Садитесь», рассказы, новеллы, миниатюры. В своей книге он пишет о природе родного края, о человеческом взаимоотношении, смысле жизни. Его произведения захватывают читателя, заставляют думать, размышлять, сопереживать.
В творчестве Загита Мурсиева особое место занимают произведения посвященные детям. В 2007 году издательство «Китап» выпустило книгу «Подарок соловья», куда вошли рассказы и сказки для детей.
-
Храбрый воин
Когда-то в нашем районе проживал некий человек по имени Григорий Курбатов. Славный был мужик – имел два Георгиевских креста за храбрость в Германской войне. После ранения жил в райцентре, однако, когда началась гражданская война ушел с белыми. Ордена, конечно же, хранились у жены.
Ладно, у нас установилась советская власть, от мужа никаких вестей, а жить одинокой женщине все трудней. Надо что-то продать. И вот она понесла в Абызово в церковь драгоценные ордена. Поп увидев эти вещи аж испугался, говорит:
– Ты зачем, дурная баба, это носишь с собой, за это тебя могут арестовать, а мужа, если обнаружиться, поставят к стенке.
В те годы в Абызово торговлей занимались китайцы, они товар привозили на верблюдах. Так вот китайцы с удовольствием купили у женщины товар.
И вот, наконец Григорий вернулся домой. Быстро об этом узнали чекисты из Бирска и вскоре приехали сами.
– Где ты был, чем занимался? – спрашивают.
– Как где, воевал против белых, был у Спасска, под Волочаевском вели кровопролитные бои. И все же мы их загнали в Тихий океан, – говорит Курбатов.
– Назови командиров, – пытают чекисты.
Григорий глазом не моргнув называет имена командиров полка и дивизии. Как не знать, если сражались друг против друга. Вот так он и остался в живых. На радостях даже жену ругать не стал.
Камилә
Олимпиаданы көттек
Илһамланып ел буе.
Ул бит гади бәйрәм түгел –
Кешелек сабантуе.
Олы бәйрәм булган илдә
Бик күп объект төзелә.
Бар дөньядан спортчылар
Парад булып тезелә.
Карыйбыз да сокланабыз,
Зур уңышлар телибез.
Шул ярышлар тәэсирендә
Шатлык тоеп йөрибез.
Зәңгәр экранга төбәлгән
Һәркемнең ике күзе.
Боз өстендә чыгыш ясый
Безнең Камилә үзе.
Кем ул, кайдан килгән бу кыз,
Нигә халык ярата.
Нинди сәләтләре белән
Безне үзенә карата?
Казан каласында туган
Милләтнең асыл кызы.
Кечкенәдән сайлаган ул
Мәскәүнең ярыш бозын.
Сигез яшендә үк инде
Оста була биергә.
Аксель, тулуп кебек эшләр
Аңа җиңел бирелә.
Унбиш яшендә Камилә
Лидерлар арасында.
Һәм зәңгәр күлмәкле бу кыз
Кытай башкаласында.
Бөтерелә кызкай бозда,
Барсының исе китә,
Судьялар куйган билгеләр
Рекорд куярга җитә.
Ләкин шунда елан кебек
Бер хәбәр килеп чыга,
Чыга да ул, оят белми,
Кызның намусын чага.
Имеш, аның кызыл каны
Таза булмаган икән.
Көч бирүче препаратлар
Кушылган булган икән.
Имеш алай, имеш болай,
Чүптән чүмәлә була.
Сөлек холыклы гәзитләр
Кара хәбәргә тула.
Хәзер инде төрле яктан
Мыскыллы сүзләр ява.
Ярыш китте, кызу ярыш –
Кем күбрәк яла яга.
Русиягә каршы көчләр
Ябырылды бер кызга,
Спорт күгендә балкыган
Унбиш яшьлек йолдызга.
Таптылар бит явыз көчләр
Үзләренең корбанын,
Халкыбызның фәрештә дип
Сөеп кенә торганын.
Экспертиза нәтиҗәсе
Ике ай кайда яткан.
Нишләп Филипп атлы доктор
«Ышанычлы» оныткан?!
Гаҗәп хәлләр. Инде хәзер
Медицина мәш килә:
Ялгыш эләккән дару ул,
Файдасыз, дип белдерә.
Ләкин ВАДА, МОК һаман
Үз сүзләрендә тора,
Нью Йорк Таймс гәзите
Һаман эт булып өрә.
Ява алдан, ява арттан
Мыскыллаулы гаепләр.
Гүя адәм балалары
Бәйдән ычкынган этләр.
Ә унбиш яшьлек кыз бала
Түзә, түзә барсына.
Ләкин күпме түзеп була,
Түземлек тә бер сына.
Ял итмәгән, йокламаган,
Арыган яшь кыз бала
Соңгы көченнән язгандай
Салкын бозга егыла…
«Бетерделәр, үтерделәр
Олы талант иясен, –
Дип кычкырды комментатор
Тыймый ачу дәрьясын.
Бу иң юньсез һәм мәкерле
Олимпиада», – диеп
Әйтеп куйда ул азактан
Камилә өчен көеп.
Их, җиңде мәкерле дөнья,
Җиңде шакшы, явызлык.
Ләкин сезнең авызга да
Табылыр бер авызлык.
Бетеренмә, син, Камилә,
Буш калдым дип алтыннан.
Сиңа алтын булып ява
Рәхмәт сүзе халкыңнан.
Сине яклады, Камилә,
Бөтен ил, тоташ халык.
Җитте дөреслек хәбәре
Ил башлыгына барып.
Син шунда җиңгән булсаң да
Медаль бирмәсләр иде.
Тагын ике кызны соңгы
Турга кертмәсләр иде.
Син үз егылуың белән
Башкаларга юл ачтың.
Медаль алмасаң алмадың,
Ләкин данланып кайттың.
Ата-анаң шундый исем
Кушкан сиңа – Камилә.
Камил кыз син, камил бала,
Хәзер барлык ил белә.
Күп михнәтләргә түздең син.
Кечкенә йөрәгеңдә
Белмәделәр зур горурлык,
Инсафлык йөрткәнеңне.
Бер дә юкка булмагандыр
Синең бу егылуың.
Булсын бу синең тормышта
Җитлегеп чыныгуың.
Киләчәктә журналистлар
Булыр әле тагын да.
Филипп кебек агайлар да
Чагар җайлы чагында.
Чәчкәне үтерү җиңел,
Үстерүләре авыр.
Алар башына да килер
Җаночкыч кара давыл.
Шуларга безнең сүз берәү,
Әйтик хаклык хакына.
Син безнең алтынсыз йолдыз,
Үзең алтын халкыңа.
Ә кояшны каплап булмый,
Тормыш ул дәвам итә.
Бер егылган янә торыр,
Сине алда дан көтә.
21.02. 22.
“Ай нуры” – повесть на татарском яз.